میزان اثربخشی دوره های آموزش شهروندی بر رفتار زنان خانه دار شهر تهران در امر مدیریت پسماند های خانگی (مطالعه موردی زنان خانه دار منطقه 18 تهران)

برنامه های آموزشی زمانی می تواند ارزشمندی خود را توجیه کند که شواهد قابل اطمینانی در مورد تاثیر آموزش بر بهبود رفتار و عملکرد آموزش دیدگان عرضه کند. این تحقیق در همین ارتباط با هدف بررسی میزان اثربخشی دوره های آموزش شهروندی بر رفتار زنان خانه دار شهر تهران در امر مدیریت پسماند های خانگی انجام گردیده است.این تحقیق از نظر روش ،پیمایشی ،و از لحاظ ماهیت از نوع علی- مقایسه ای به حساب می آید ،در واقع ارزیابی میزان تاثیر این آموزشها بر رفتار زنان خانه دار شهر تهران در 3 سطح دانش – بینش و کنش و مهارتهای شهروندی در امر مدیریت پسماند شهری در دستور کار قرار میگیرد ، جامعه آماری این تحقیق زنان خانه دار حاضر در خانواده های موجود در سطح منطقه 18 تهران می باشند. کل تعداد این افراد384 نفر بر اساس فرمول کوکران محاسبه شده و برای جمع آوری داده ها و اطلاعات مورد نیاز در راستای دستیابی به اهداف تحقیق، از روش های مختلفی چون مشاهده، مصاحبه با صاحب نظران و متخصصان آموزش، مطالعه اسنادی و کتابخانه ای و جستجوی اینترنتی و در نهایت پرسشنامه ( ابزار اصلی تحقیق) بر اساس طیف لیکرت استفاده گردیده است. در تجزیه و تحلیل این اطلاعات دو مرحله طی شده است. ابتدا به کمک آمار توصیفی داده های گردآوری شده توصیف شده اند و سپس به کمک آمار استنباطی نظیر ضرایب همبستگی، تحلیل رگرسیون و غیره ،فرضیات پژوهش مورد آزمون و استنباط واقع شده اند. نتایج برآمده از تحقیق در بخش اول حاکی از آن دارد که عواملی چون: زمان برگزاری دوره- ایجاد انگیزه معنوی– کیفیت برگزاری دوره- قومیت– مذهب– تحصیلات– تبیین اهداف دوره– توجه به نگرش آموزش دیدگان و توانایی آموزشگران، با اثر بخشی دوره های آموزشی چهره به چهره در رفتار شهروندان پیرامون مباحث مدیریت پسماند شهری رابطه معناداری داشته و دربخش دوم تحقیق، این آموزشها بر سه سطح دانش، بینش وکنش شهروندان به ترتیب اولویت یاد شده تاثیر گذار بوده ونیز آموزشهای چهره به چهره بر پنج بعد رفتار شهروندی شهروندان (فضیلت شهروندی- اجتماع پذیری- وظیفه شناسی- احترام و تکریم به دیگران- عدالت جویی) به ترتیب اولویت یاد شده تاثیر گذار بوده است.

کلیدواژه ها:

اثربخشی آموزشی ، رفتار شهروندی ، مدیریت پسماند شهری