تعیین ارتباط الگوهای پاسخ هیجانی و تاب آوری با رفتارکمک جویی در بیماران افسرده

هدف مطالعه حاضر تعیین ارتباط الگوهای پاسخ هیجانی و تاب آوری با رفتارکمک جویی بیماران افسرده میباشد . پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به افسردگی مراجعه کننده به مراکز بالینی شهر تالش در سال 1394 بودند. نمونه پژوهش 104 بیمار (52 زن و 52 مرد) بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تنظیم هیجان گروس و جان، مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون، مقیاس نگرش به یاری جویی ترنر و فیشر و پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین الگوهای پاسخ هیجانی منفی و مثبت با کمک جویی به ترتیب رابطه منفی و مثبت معنی داری وجود دارد. بین مولفه های رهبری، مقابله معنوی و تاب آوری با کمک جویی رابطه مثیت معنی داری به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داد که 38/7 درصد از کمک جویی بیماران افسرده توسط الگوهای پاسخ هیجانی 25/9 درصد توسط تاب اوری پیش بین تبیین می شود. این نتایج می تواند تلویحات بالینی مهمی در خصوص این افسردگی ایجاد نماید.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، الگوهای پاسخ هیجانی ، تاب آوری ، کمک جویی