تاثیر خودآموزی بر عملکرد حل مساله و توجه دانش آموزان دختر دارای نقص توجه و تمرکز

هدف از انجام پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش خودآموزی بر عملکرد حل مساله ریاضی و کاهش میزان علایم نقص توجه در دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی مبتلا به اختلال نقص توجه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان دختر دارای نقص توجه دوره دوم ابتدایی در مدارس ناحیه 7 آموزش و پرورش معرفی شده به مراکز اختلال یادگیری کلینیک ها و مراکز مشاوره در سال 1394 شهرستان مشهد تشکیل دادند. در این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز برای انجام پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته حل مساله، پرسشنامه کانرز معلمان استفاده گردید. داده های پژوهش در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده گردید. نتایج نشان داد که گروه کنترل و آزمایش در میانگین پس آزمون حل مسیله با یکدیگر تفاوت معناداری دارند. به عبارت دیگر، گروه آزمایش نسبت به گروه گواه افزایش بیشتری در حل مسیله در پس آزمون داشته است. علاوه بر این، ضریب تاثیر مداخله متغیر مستقل 0/856 بوده است. هم چنین گروه کنترل و آزمایش در میانگین پس آزمون توجه و تمرکز با یکدیگر تفاوت معناداری دارند. به عبارت دیگر، گروه آزمایش نسبت به گروه گواه افزایش بیشتری در توجه و تمرکز در پس آزمون داشته است. علاوه بر این، ضریب تاثیر مداخله متغیر مستقا 0/91 بوده است.نتایج:خود آموزی بر عملکرد حل مساله تاثیر مثبت دارد و دانش اموزانی که آموزش های خود آموزی را دریافت کرده اند در رابطه با حل مساله و توجه انتخابی به موضوعات درسی رفتار بهتری از خود نشان داده اند.

کلیدواژه ها:

خود آموری ، حل مساله ریاضی ، توجه و تمرکز