عبدالحسن فرهنگی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن- ایران

پژوهش حاضر اثر افسردگی بر عملکرد حافظه آشکار و حافظه ضمنی را مورد بررسی قرار داده است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه آزمایشی است که بر روی دو گروه، شامل گروه مبتلا به افسردگی (30 نفر) و گروه بدون افسردگی (30 نفر) انجام گرفته است. برای تعیین افسردگی افراد از مصاحبه های بالینی روان پزشک و آزماینده بر اساس معیارهای (DSM-IV-TR) استفاده گردید جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس عاملی (ANOVA) و آزمون t استفاده شد. یافته ها: افسردگی موجب آسیب عملکرد حافظه آشکار می گردد و اثری در عملکرد حافظه ضمنی ندارد. نوعی سوگیری هماهنگ با خلق در عملکرد حافظه آشکار افراد افسرده از مکانیزم بسط معنایی که مبتنی بر پردازش شناختی ارادی است ضعیف عمل می کنند. بنابراین آسیب در حافظه آشکار افراد افسرده ناشی از شکستن فرایندهایی کوشش - خواست است. عملکرد حافظه آشکار افراد مبتلا به افسردگی برای واژه های خنثی و واژه های دارای بار عاطفی منفی به طور متضاد عمل می کند. افراد افسرده دارای فرایند ادراکی و مفهومی ویژه هستند. الگوهای شناختی افسردگی نشان دهنده سو گیری در سه سطح پردازش اطلاعات یعنی سطح محتوای فکری - پردازش محرک ها و ساخت شناختی است.

افسردگی، حافظه آشکار ،حافظه ضمنی