بررسی نقش مدیریت بحران در کاهش بلایای طبیعی شهرها مطالعه موردی: شهرستان میاندوآب
عنوان مقاله: بررسی نقش مدیریت بحران در کاهش بلایای طبیعی شهرها مطالعه موردی: شهرستان میاندوآب
شناسه ملی مقاله: IDCONF02_029
منتشر شده در اولین همایش بین المللی و دومین همایش ملی معماری و شهرسازی هویت گرا در سال 1395
شناسه ملی مقاله: IDCONF02_029
منتشر شده در اولین همایش بین المللی و دومین همایش ملی معماری و شهرسازی هویت گرا در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
امید مبارکی - عضو هیات علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مراغه
رویا اصغری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مراغه
شیوا سلطانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مراغه
خلاصه مقاله:
امید مبارکی - عضو هیات علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مراغه
رویا اصغری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مراغه
شیوا سلطانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مراغه
یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای بزرگ جهان با آن دست به گریبان هستند، حوادث طبیعی است. با توجه به ماهیت غیرمترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع و صحیح تصمیمها و اجرای عملیات، مبانی نظری و بنیادی، دانشی راتحت عنوان مدیریت بحران به وجود آورده است. این دانش به مجموعه فعالیتهایی اتلاق میشود که قبل، بعد و هنگام وقوع بحران کاهش اثرات این حوادث و کاهش آسیب پذیری انجام گیرد. این موضوع ارتباط خاصی با مباحث برنامه ریزی شهری ومدیریت شهری و جغرافیا دارد. در این میان شهرستان میاندآب نیز در معرض چندین بلای طبیعی میباشد که عدم توجه واهتمام جدی میتواند در آینده خطراتی را متوجه بزرگترین شهر و کانون جمعیتی جنوب استان نمایید. در شهرستان میاندوآبتهدیدات بالقوهای که در زمینه بلایای طبیعی میتواند خطر ساز باشد شامل سیلاب، زلزله، خشکسالی، طوفان، صاعقه و رعدوبرق، کولاک و یخبندان، آتش سوزی و... می باشدکه اختصارا مورد تبیین میگردد. هدف این پژوهش، بررسی نقش مدیریتبحران شهری در کاهش بلایای طبیعی و مدیریت شهر در زمان قبل و حین و بعد از وقوع بحران میباشد. رویکرد حاکم برپژوهش توصیفی تحلیلی است. ساختار کنونی مدیریت بلایای محیطی در ایران با سه نوع تنگنا دست به گریبان است: اول،فقدان سازمان و ساختار مناسبی که بتواند بلایای محیطی را به بطور یکپارچه، جامع و فعال مدیریت نماید. دوم، در ساختارکنونی، برنامه ریزی منطقهای جایگاهی ندارد. سوم آنکه استفاده از مشارکت مردم و تجربیات آنها در مراحل مختلف تصمیم گیری و اجرا نادیده گرفته شده است. با توجه به اهمیت مدیریت بحران در جلوگیری از وقوع بحرانها و کاهش خسارت ناشیاز بحران که خصوصا برای شهر میاندواب بسیار سنگین و در روند دستیابی به توسعه پایدار، جبران آنها بسیار هزینه بر بوده و نیز فرآیند توسعه را سالها به تاخیر میاندازد، بنابراین با بکارگیری اصول و ضوابط شهرسازی و تبیین مفاهیم موجود در این دانش مانند فرم، بافت و ساخت شهر، کاربری اراضی شهری، شبکههای ارتباطی و زیرساختهای شهری و غیره میتوان تا حد زیادی اثرات و تبعات ناشی از بلایای طبیعی را کاهش داد.
کلمات کلیدی: میاندوآب، مدیریت بحران، کاهش آسیب پذیری، مدیریت شهری، بلایای طبیعی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/593051/