شهرام میرزایی دریانی - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل، گروه مدیریت، اردبیل، ایران، ایمیل:

در تمامی علوم و دانش ها بویژه علوم انسانی، هر چالش نوین با گذشت زمان در زمره چالش های قدیمی قرار می گیرد. هر چالش قدیمی شده نیز در عصر خود جزو چالش های نوین محسوب شده است. خشت های هر چالش چنانچه اصولی، منطقی و علمی بر روی هم چیدمان نشوند طبیعتا سیستم مورد نظر چه فرد، چه گروه و چه سازمان را به مقصد نهایی رهنمون نخواهند کرد و البته چه بسا چنین هم شده است. مطرح شدن پدیده ای به نام رهبری، بی شک چالشی نوین در علم و دانش مدیریت بوده است و هر روز هم شاهد مباحث و موضوعات تازه ای از رهبری هستیم اما با تعمق و تامل در ادبیات و متون مدیریت و رهبری، چه منابع خارجی و چه منابع داخلی، چنین استنباط می گردد که در شکل گیری و استفاده از مبحث رهبری در سازمان هم در چگونگی ورود این واژه در تیوری های مدیریت و سازمان و هم در تعاریف رهبری، نظریه های رهبری، سبک ها و انواع رهبری، شفافیت و روشنی، انسجام و یکپارچگی، و روایی ملاحظه نمی شود. تفاوت قایل نشدن به رهبری و رهبران در جامعه و رهبری و رهبران در سازمان ، وجود تعاریف و دیدگاه های متنوع در رهبری و رهبری سازمانی ، نامشخص بودن متدولوژی تعیین رهبری با استفاده از سه نظریه صفاتی، رفتاری و اقتضایی رهبری ، عدم انسجام در تفاهم روی صفات و ویژگی های مشخص کننده رهبر ، ناهمپوشانی مدل های متنوع نظریه اقتضایی رهبری ، تداخل و سوء برداشت در بحث از تفاوت مدیر با رهبر ، نمونه هایی از ناروشنی های رهبری سازمانی می باشند. در مقاله حاضر این ابهامات و ناشفافیت های رهبری سازمانی مورد بحث واقع شده اند، در این میان سوال این است که آیا راهی وجود دارد که این ابهامات و ناروشنی ها، شفاف سازی شوند و رهبری جایگاه اصلی خود را در سازمان بیابد

رهبری، رهبری در جامعه، سازمان، مدیر، مدیریت و رهبری سازمانی