سالار اعتماد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری ،گروه معماری،واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی ،سنندج، ایران
فرزین چاره جو - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی،سنندج، ایران

این مقاله در پیرامون مفهوم طراحی غیر فعال و نقش آن در معماری می باشد. طراحی غیر فعال روش خاصی از طراحی برای ساخت یک ساختمان می باشد که با استفاده از حرکت طبیعی هوا، گرمای خورشید و خنک کننده های طبیعی از طریق بکارگیری راه حل های غیر فعال به منظور آسایش داخلی بنا، انجام می شود. هدف از انجام این تحقیق، توجه به اصول طراحی غیر فعال مناسب برای هر نوع آب و هوایی ، درجهت رسیدن به آسایش حرارتی ، گرمایش و سرمایش، کاهش هزینه ها و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای موثر می باشد. در این نوشتار پس از مفهوم طراحی غیر فعال به بررسی شیوه عمل معماری غیر فعال پرداخته می شود. نوع این پژوهش توصیفی-تحلیلی است و روش گردآوری داده ها برمبنای مطالعات کتابخانه ای است . در نهایت راهکارها و نتایج جهت ارتقاء اصول طراحی غیر فعال در معماری جهت انجام یک طراحی مناسب که دارای استراتژی های مختلف می باشد و مرتبط با طراحی غیر فعال هستند که با کمک این اصول که البته با آب و هوای هر منطقه متفاوت است، می توان فرآیند طراحی انجام گیرد که در پایان به صورت کامل به آن پرداخته می شود.

طراحی غیرفعال،معماری،ساختمان