تبیین شاخص های روانی SCL-90 در زنان و مردان نسل اول مهاجران افغان مقیم اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی شاخص های روانی SCL-90 در نسل اول پناهندگان افغان است. نتایج تحقیقات مهاجرت اجبارینشان می دهد که پیوستگی قوی بین درجات بالای اختلالات روانی در بین جمعیت مهاجران ظهور کرده است؛ از این رو هدف از اینپژوهش بررسی شاخص های روانی SCL-90 در نسل اول پناهندگان افغان است. نسل اول راگروهی از افغانهای مهاجر تشکیل می دهندکه بین دهه های 1979 و 1992 و در طی جنگ های شوروی، جنگهای داخلی و جنگ با طالبان اقدام به مهاجرت کردند. این پژوهش ازنوع توصیفی از نوع علی مقایسه ای می باشد. نمونه ها شامل 205 زن و مرد پناهنده دارای کارت آمایش (مهاجرین قانونی تحت حمایتسازمان ملل) می باشد که از جامعه ی 159133 نفره ی مهاجرین مقیم اصفهان انتخاب شده اند. پرسشنامه ی SCL-90 بین آنها توزیعشد و مصاحبه با تعدادی از اعضای در دسترس نمونه به منظور روشن تر شدن ابعاد شخصیت ایشان انجام شد و داده های پژوهش باspss21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان میدهد که بین نسل اول زنان و مردان مهاجر افغان از نظر شکایاتجسمانی، روانپریشی و حساسیت در روابط متقابل تفاوت معناداری وجود دارد که در شکایات جسمانی (0/022) و حساسیت در روابط متقابل (0/46) زنان میانگین بالاتری از مردان داشتند و در روانپریشی (0/048)، مردان میانگین بالاتری از زنان نشان دادند (P<0/05). با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت زنان بیش از مردان مستعد به مشکلات روانشناختی می باشند. بنابراین برنامه های درمانی و پیشگیری از اختلالات روانی می بایست متوجه زنان این جامعه باشند.

کلیدواژه ها:

نسل اول ، زنان ، مردان ، مهاجران افغان ، شاخص های روانی