زهرا آهنگری کلایی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان مازندران مرکز حضرت فاطمه (س) قایمشهر
فاطمه رهبری - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان مازندران مرکز حضرت فاطمه (س) قایمشهر
فریبا سروری - کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، مدرس دانشگاه فرهنگیان مازندران.

آموزش هنر یکی از مهمترین بخش های برنامه درسی مدارس را تشکیل میدهد. با آموزش و تفهیم هنر در افراد، فعالیت ذهنی و جوشش درونی و نوعی رویش و نوآوری ایجاد میشود. هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه ای آموزش هنر در نظام آموزش و پرورش در ایران و ژاپن میباشد. روش مطالعه در مقاله حاضر مروری- تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای اطلاعات فیش برداری و سپس تحلیل گردید. با توجه به آثار منثور و منظوم برجای مانده، قرن ها پیش استادان بزرگ به روش های متنوع هنرهای مختلف را به شاگردان آموزش میدادند. نتایج این بررسی نشان داده است توجه ویژه به تربیت هنری سند تحول بنیادین در ایران، موجب ارتقا جایگاه هنر در آموزش و پرورش شده است. ژاپن از دوره ابتدایی هنرهای تجسمی و نمایشی در آموزش هنر مدنظر قرار داد. توجه به فرهنگ ملی و میراث آن، محیط، فولکور و آموزش از طریق موزه در برنامه درسی ملی هنر این کشور وجود دارد. علاوه بر این برنامه های توسعه آموزش هنر با رویکردهای تربیتی از جانب مراکز فرهنگی پشتیبانی میشود.

آموزش هنر، ایران، ژاپن