شاهین حاجی قهرمانی - گروه علوم درمانگاهی آموزشکده دامپزشکی لرستان

بدون استفاده از حیوانات آزما یشگاهی هیچ یک از پیشرفت های کنونی در زمینه علوم زیستی امکان پذیر نبود . در بین حیوانات آزما یشگاهی، موش صحرائی به دلیل برخورداری از یک فنوتیپ همسان، توز یع وزن یکسان و کوچک بودن جثه، همواره مورد توجه خاص محققین بوده است . از آن جائی که انجام بسیاری از تحقیقات با جراحی یا سا یر اعمال دردناک و استرس زا همراه می باشد؛ بنابراین تدارک بیهوشی و بی دردی مناسب در امر تحقیقات بر روی حیوانات زنده باید همواره مد نظر قرار گیرد . به دلیل اندازه کوچک ، حجم خون کم ، دسترسی غیر موثر و نامناسب به وریدها، قطر کم راه هوائی و حجم جاری تنفسی کم ، بیهوشی به روش تزر یق وریدی یا استنشاقی به آسانی در جوندگان قابل انجام نیست . مطالعه حاضر بر روی ده عدد موش صحرائی نر بالغ که جهت تحقیقات فیزیولوژیک عمل اخته بر روی آنها با ید می شد؛ انجام گرفت . موش ها ی مورد مطالعه با وزن تقر یبی سیصد گرم ، انتخاب شده و توسط دستیار مهار می شدند . ترکیب داروهای کتامین 75) میلی گرم بر کیلوگرم ) و زایلازین ( سه میلی گرم بر کیلوگرم ) در داخل بافت بیضه موش ها ی صحرائی مزبور تزریق شده و سپس موش ها در قفس ها ی مجزائی قرار م ی گرفتند تا رایتینق رفلکسشان از بین برود . سپس عمل اخته در شرا یط آسپتیک بر رو ی آنها انجام می شد . مدت زمان مورد نیاز برای شروع بیهوشی 2/1 ± 3 دقیقه بود . طول مدت بیهوشی 57/3 ± 5 بود که زمان مناسبی برای عمل اخته می باشد . نتایج تحقیق فوق نشانگر ا ین امر است که تزریق داخل بیضه ای ترکیب کتامین، زا یلازین بی دردی مناسبی را برای عمل اخته فراهم می کند و دوره بازگشت از بیهوشی بدون مشکل می باشد . در نوارها ی قلبی اخذ شده در طول مدت بیهوشی آریتمی مشاهده نشد . تحقیق حاضر بیانگر این واقعیت است که در حیوانات کوچکی مانند موش صحرائی که روش ها ی بیهوشی تزریقی د یگر چندان امکان پذ یر نمی باشد؛ به جهت ا ینکه بیضه ها از شبکه عروقی وسیعی برخوردارند ؛ برا ی انجام اعمالی همانند اخته که با برداشت بافت بیضه ها همراه است از تزر یق داخل بیضه ای ترک یبات بیهوشی می توان با موفقیت استفاده کرد