جمیله سالار آملی - دانشکده دامپزشکی، بخش سم شناسی
طاهره علی اصفهانی

مجاورت کارگاه های آبکاری با چراگاه ها و مناطق رفت و آمد دام ها خصوصا گوسفند و بز و عدم رعا یت اصول ایمنی از طرف صاحبان ا ین گارگاهها در معدوم سازی فاضلاب های خود، تاکنون منجر به موارد متعددی از وقوع تلفات فوق حاد ناشی از سیانور در ا ین دام ها شده است که تعداد ز یادی از آنها جهت تشخیص به بخش سم شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع شده است . سیانور سد یم و پتاس م از جمله موادی هستند که در مراحل مختلف آبکاری فلزات بخصوص در مرحله چر بی گیری از آن استفاده می شود . حمامهای حاو ی سیانور در ا ین کارگاه ها هر چند مدت یکبار تعویض شده و محتو یات حمامهای قبلی عموما در محیط رها می شوند . فاضلاب این کارگاه ها اکثرا حاوی مقادیر قابل توجهی سیانور، کروم و نیکل می باشد که آزمایشهای انجام شده بر روی حداقل 5 نمونه آب ارسالی به بخش سم شناسی دانشکده دامپزشکی آن را تا یید می نماید . در یک مورد نمونه آب یکی از چراگاه هایی که فاضلاب ا ین کارگاه ها به آن راه پیدا نموده و منجر به تلفات وسیع در یک گله گوسفند شده بود، میزان سیانور آب 90 پی پی ام، میزان کروم 11 پی پی ام و مقدار نیکل 4 پی پی ام بدست آمد . از این رو جهت جلوگیری از ادامه اینگونه تلفات حاد، اعمال قانون در جلوگیری از رهاساز ی فاضلاب کارگاه های آبکاری در اطراف محل نگهداری و تغذ یه دام ها بخصوص گوسفند و بزبسیار ضروری میباشد .