مهدی شیری پور - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی
ابوالفضل رفیع - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی
سیدرفیع موسوی - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی

در جامعه کنونی ایران تلاشهای زیادی مبنی بر استفاده از نیروی انسانی و افکار شهروندان در مسایل و مشکلات شهر و همچنین بالا بردن فرهنگ مشارکتی که جزیی از فرهنگ سیاسی جامعه میباشد انجام گردیده است اما آنچان که باید و شاید تلاش- ها در این راه جواب نداده و بیشتر در حالت شعاری باقی مانده است . در این مقاله برای راهکارهای مردمیشدن شهرداری که به عنوان رکنی از توسعه اجتماعی و سیاسی است، از شهرسازی مشارکتی و یا به نوعی برنامهریزی مشارکتی استفاده شده و در روند مقاله به ابعاد عملیاتی و چگونگی تحقق آن نیز پرداخته میشود. در ابتدا به توضیح مفاهیم ، اهداف و ابعاد مشارکت و در ادامه به اینکه شهرسازی مشارکتی چه مطالباتی را دنبال میکند، پرداخته میشود. این مقاله میکوشد تا موانع و فرصتهای شهرسازی مشارکتی با توجه به وضع موجود کشور را بیان کند و نیز گامهای نخستین و ضروری برای ورود شهروندان در فعالیتهای مدیریت شهری - که شامل تشکیلات اجرایی طرح، شناسایی بهرهوران، حقوق و تکالیف آنها و نیز راهبردیهای ساماندهی بوده - با توجه و هماهنگ با شرایط ایران بردارد

شهرسازی مشارکتی ، مدیریت شهری یکپارچه ، مردم، شهرداری