حامد ایزدی - دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه زنجان

جنگل ها از جمله مهم ترین ثروتهای طبیعی ایران هستند که هم اکنون با وسعتی به مراتب کمتر از چند دهه گذشته استقرار دارند. جنگل ها از جهات مختلفی مانند جلوگیری از آبهای سطحی و تغذیه آبهای زیر زمینی، تسویه هوا، جلوگیری از فرسایش، ذخیره گاه گونه های گیاهی دارویی و محیطی امن برای زیست جانوران، اهمیت ویژه ای دارند. پهنه ی رویشی زاگرس شامل رشته کوه های زاگرس، وسیع ترین و اصلی ترین رویشگاه گونه های مختلف بلوط در ایران بوده و به همین دلیل این منطقه از اهمیت بسیاری برخوردار است. این درختان نقش فوق العاده اکولوژیستی دارند و منابع مهم حفظ آب و خاک محسوب می شوند. با این وجود متاسفانه عده ای جنگل ها را محلی برای تغذیه چهارپایان و دام ها می پندارند. عده ای نیز جنگل ها و مراتع را به عنوان یک منبع اقتصادی می دانند که به وسیله کشت وکار یا بهره برداری های نادرست سود کلانی را برای آنان دارد. در دهه های اخیر فعالیت های بسیاری مانند قرق یا در نظر گرفتن ممنوعیت قانونی در این رابطه انجام گرفته است لیکن با توجه به وسعت جنگل ها و مراتع، بدون همکاری جوامع جنگل نشین، طرح ها و برنامه های حفاظتی راه به جایی نخواهد برد. هدف از این مقاله معرفی عوامل موثر بر تمایل مردم محلی به مشارکت در اینگونه طرح ها با استفاده از منابع موجود و مطالعات کتابخانه ای می باشد تا بتواند با ایجاد یک دید جامع نسبت عوامل موثر بر مشارکت جوامع جنگل نشین در طرح های حفاظتی به کارشناسان و برنامه ریزان کمک کند.

مشارکت، مشارکت مردمی، جنگل بلوط، زاگرس