شادی کریم پورزهرایی - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی های محیط زیست، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی
مهدی جلیلی قاضی زاده - استادیار گروه فناوری های محیط زیست، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی
مرتضی جلیلی قاضی زاده - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه فناوری های نوین قوچان

کاتالیست های مستعمل یکی از منابع بزرگ زایدات جامد در پالایشگاه ها هستند. ظرفیت محدود مکان دفن، کاهش منابع معدنی مناسب، اثرات منفی محیط زیستی و مسایل اقتصادی باعث افزایش تاکید بر توسعه هرچه بیشتر فرآیندهای بازیافتی این زایدات شده است. با توجه به اهمیت این مساله که دفع زایدات کاتالیستی تبدیل به یک نگرانی بزرگ برای پالایشگاه ها در سراسر جهان شده است ضرورت هرچه بیشتر این پژوهش مشخص می شود. در این پژوهش روش های امکان پذیری بازیافت و استفاده مجدد کاتالیست های مستعمل پالایشگاه ها در فعالیت های ساخت و ساز به منظور اجتناب از دفن آنها مورد بررسی قرار گرفته تا با بررسی این روش ها راهکاری مناسب جهت دفع صحیح پسماندهای کاتالیستی صنایع نفت، گاز و پتروشیمی ارایه شود. روش سنتی دفن در زمین برای این زایدات کاتالیستی روشی سازگار با محیط زیست نمی باشد، زیرا منجر به آلودگی آبهای زیرزمینی می شود. گزینه های مختلف برای کاهش تولید این زایدات خطرناک کاتالیستی شامل استفاده از کاتالیست هایی با فعالیت بالا، احیاء و جوان سازی کاتالیست ها و استفاده مجدد از این زایدات درسایر فرآیندهای دیگر می باشد. تکنولوژی های عمده بازیافت این زایدات در فعالیت های ساخت و ساز طی بررسی های صورت گرفته شامل استفاده از کاتالیست های مستعمل به عنوان جایگزین بخشی از ماسه و سیمان در بتن و ملات است. بنابراین در این پژوهش تمرکز بر روی استفاده از این زایدات در فعالیت های عمرانی می باشد.روش پیشنهادی در این پژوهش استفاده از زایدات کاتالیستی به عنوان جایگزین بخشی از مصالح با هدف کاهش نیاز به استخراج مصالح سنگی در فعالیت های عمرانی با تکیه بر توسعه پایدار و صیانت از محیط زیست می باشد.

پالایشگاه ها، زایدات کاتالیستی، بازیافت