وحید بابازاده - کارشناسی ارشد جامعه شناسی، دانشگاه خوارزمی
علی بابازاده - دانشجوی دکتری برنامه ریزی آموزش عالی، دانشگاه کردستان

سرمایه فرهنگی و رسانه ها از عناصر اصلی فرهنگی یک جامعه هستند که باید زمینه ساز توسعه دانش درباره پایداری زیست محیطی باشند. یکی از علل بحران های زیست محیطی عدم ارتباط مناسب عناصر فرهنگی جامعه با دانش پایداری زیست محیطی است. مساله مطرح در این مقاله چگونگی ارتباط سرمایه فرهنگی و استفاده از رسانه ها با دانش شهروندان درباره پایداری زیست محیطی است. فرضیه اصلی این پژوهش وجود رابطه مثبت و معنی دار بین سرمایه فرهنگی و دانش پایداری زیست محیطی است. روش پژوهش حاضر پیمایش بوده، ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته، جمعیت آماری آن نیز شهروندان بالای 18 سال ساکن مشگین شهر در استان اردبیل بوده است. از بین این تعداد با فرمول کوکران 382 نفر با روش خوشه ای تصادفی به عنوان نمونه برگزیده شدند. تحلیل داده ها با نرم افزار spss نشان داد که: میزان استفاده از رسانه ها و سطح تحصیلات پاسخگویان هیچگونه تاثیری بر آگاهی از مفهوم و مولفه های زیست محیطی توسعه پایدار نداشته است. سرمایه فرهنگی پاسخگویان در سطح متوسطی است. همبستگی سه بعد سرمایه فرهنگی با متغیر آگاهی از مفهوم و مولفه های زیست محیطی توسعه پایدار به ترتیب چنین است: عینیت یافته 225/0 در سطح متوسط روبه پایین، بعد نهادینه شده 224/0 در سطح متوسط روبه پایین و بعد تجسم یافته 119/0 کم. بر اساس نتایج رگرسیونی تنها 5 درصد از تغییرات آگاهی از مفهوم و مولفه های زیست محیطی توسعه پایدار را سرمایه فرهنگی تبیین می کند. برای سنجش اعتبار سنجه ها از روش آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده است

توسعه پایدار، آگاهی از توسعه پایدار، دانش پایداری زیست محیطی، سرمایه فرهنگی، رسانه