سیدمحمد شبیری - دانشیار دانشگاه پیام نور تهران، مدیر گروه آموزش محیط زیست
حسین فخرایی - دانشجوی دکتری آموزش محیط زیست، هییت علمی دانشگاه صنعتی مالک اشتر

محیط زیست از ارکان توسعه پایدار در هر کشوری است. امروزه با توجه به رویکرد جهانی به حفاظت از محیط زیست، تلاشهای بسیاری در زمینه شناسایی، ارزیابی، و مدیریت اثرات مخرب بر محیط زیست در سطح جهان صورت گرفته که صنایع معدنی از پیشگامان این گونه فعالیت های تحقیقاتی بوده است . آموزش محیط زیست می تواند در سطوح مختلف جامعه و در کلیه سطوح مدیران و تصمیم گیران اثر بخش باشد. نشست ، تخریب زمین ، فرسایش ، رسوبگذاری، کمیت و کیفیت آب ، آلودگی خاک ، آلودگی هوا و آلودگی صوتی از جمله اثرات نامطلوب فعالیت معدنکاری می باشند. در سراسر دنیا ، بزرگترین معادن در بخشهای جنگلی و زیستگاهها و ذخیره گاههای مهم مورد بهره برداری قرار میگیرند . معدنکاری سبز سعی در به حداقل رساندن اثرات نامطلوب معدنکاری دارد . مدیریت زیست محیطی بخش معدن بایستی جزیی از نظام مدیریت وسیع تر زیست محیطی در سطح ملی باشد که در آن سیاستهای تثبیت شده ، قوانین مدرن و روشهای اعمال مقررات، حاکم است. با تقویت نظارت بر عملکردها، مشکلات بین معدنکاری و محیط زیست حل می شود. سرمایه گذاری به وسیله دولت در بخش آموزش یکی از فاکتورهایی است که امنیت را در بخشهای تولیدی افزایش میدهد . آنچه به تعامل معدن و محیط زیست کمک میکند آموزش مهندسان معدن جهت آشنایی با ضوابط زیست محیطی است. جهت اجرای راهکارهای راهبردی و فنی و برقراری توسعه پایدار معدنکاری سبز ، به سیستمهای آموزشی معدنکاری سبز شامل نیازسنجی، طراحی، اجرا و ارزیابی اثر بخشی آموزش، نیاز بنیادی است

معدنکاری سبز، آموزش محیط زیست، توسعه پایدار، خانه معدن ایران