محمود عامری - استاد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
حامد روح الامینی - مسیول مکاتبات- کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
مصطفی وامق - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
کیوان بمانا - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

خستگی ناشی از بارگذاری تکراری ترافیک، به عنوان یکی از حالت های اصلی خرابی در روسازی های آسفالتی در نظر گرفته می شود. افزودننانورس به قیر، به دلیل سطح تماس فوق العاده زیاد مواد نانو، باعث افزایش ویسکوزیته قیر و کاهش شیار شدگی آسفالت می شود، ازاین رو در این تحقیق سعی شده است که با استفاده از دو نوع نانورس مونت موریلونیت اثر نانورس بر رفتار خستگی مخلوط های آسفالتیدر دماهای میانی و پایین بررسی شود. به این منظور نمونه هایی با درصد افزودنی 6،4،2 درصد با استفاده از دستگاه آلتراسونیک به قیر70-60 مصرفی اضافه شد و آزمایش های مدول برجهندگی و تیرچه خمشی چهار نقطه ای در دو دمای 5 و 25 درجه سانتی گراد بر رویمخلوط های ساخته شده صورت پذیرفت. نتایج نشانگر افزایش مدول برجهندگی به ازای افزایش درصد نانورس در قیر در هر دو دمایانجام آزمایش است. عمر خستگی و انرژی تلف شده آزمایش تیرچه خمشی در دمای 25 درجه سانتی گراد افزایش می یابد، درحالی کهدر دمای پایین کاهش پیداکرده است. با توجه به ضریب آسیب محاسبه شده در آزمایش تیر خستگی، استفاده از افزودنی نانورس به طورمتوسط سبب کاهش 15 % ضریب آسیب در دماهای متوسط شده و برای بیش از 2 % افزودنی تغییرات محسوسی در ضریب آسیبمشاهده نشده است. در دمای پایین، عملکرد ضعیف این افزودنی باعث افزایش 30% ضریب آسیب می شود، بنابراین استفاده از این افزودنی در مناطق سردسیر به هیچ عنوان توصیه نمی شود.

مخلوط آسفالتی گرم، نانورس، عمر خستگی، ضریب آسیب، مدول برجهندگی