مقایسه زیست فراهمی پروتیینات و اکسید منگنز در سنین اولیه جوجههای گوشتی

این آزمایش برای مقایسۀ زیستفراهمی نسبی پروتیینات و اکسید منگنز با جذب بافتی در جوجههای گوشتی اجرا شد. شمار 432 جوجۀ یکروزۀ نر سویۀ تجاری کاب255 بهطور کامل تصادفی بین نه تیمار آزمایشی با هشت تکرار و شش جوجه در هر تکرار توزیع شد. جیرهها در قالب طرح کامل تصادفی با ترتیب فاکتوریل با دو منبع پروتیینات و اکسید منگنز خالص و چهار سطح منگنز افزودنی )32 ،05 ،152 و 145 میلیگرم در کیلوگرم( به همراه یک تیمار شاهد )بدونمنگنز افزودنی(، تهیه و جوجهها در سنین 21-1 روزگی با آنها تغذیه شدند. نوع منبع منگنز بر مصرف غذایی، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی اثر معنیداری نداشت. با افزایش سطح منگنز، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی از رابطۀ درجۀ دوم پیروی کرده است. با افزایش سطح منگنز جیره، تراکم منگنز در درشتنی، کبد و کلیه بهطور خطی افزایش معنیداری داشته است. شیب بهدستآمده از بررسی تابعیت خطی محتوای منگنز استخوان نسبت به سطوح منگنز جیره، در مقایسه با دیگر بافتها بیشترین میزان بود و به دنبال آن به ترتیب کلیه و کبد شیب کمتری داشتند. با مقایسۀ شیب خطوط تابعیت، مقادیر زیستفراهمی نسبی پروتیینات منگنز در مقایسه با اکسید منگنز خالص در استخوان 0/151 درصد تعیین شد که نشاندهندۀ نبود تفاوت در زیستفراهمیبین دو منبع منگنز در این آزمایش است.

کلیدواژه ها:

اکسید منگنز ، پروتیینات منگنز ، درشتنی ، زیستفراهمی ، جوجههای گوشتی