محمد صادق معین فر - کارشناسی ارشد، گروه برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمان
محمد رحیمی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید باهنر، کرمان

با توجه به افزایش روزافزون جمعیت شهرها و لزوم تامین فضاهای سبز متناسب با افراد ساکن در مناطق شهری لزوم توسعه فضاهای سبز شهری بیش از پیش آشکار می شود. توسعه فضای سبز شهری و حومه شهرها که غالبا وابسته به انرژی بود، باعث مصرف قابل توجهی از منابع طبیعی، نهادهای مذهبی از جمله: کود، سم و بخصوص آب شده و فضا و زیستگاه را به طور قابل توجهی کاهش داده است که این امر توام با هزینه های گزاف اجرا و نگهداری گیاهان زینتی است. امروز اندک اندک روند محوطه سازی و فضای سبز به سمت قضایی سازگار با محیط زیست و کاهش نهاده های شیمیایی بوده به طوری که بسیاری از طراحان فضای سبز استفاده از گونه های مختلف گیاهان دارویی سازگار با اقلیم هر منطقه را که از جهات مختلف نیاز کمتری به نهاده های فوق الذکر داشت توصیه می نماید که این امر در راستای پایداری و حفظ محیط زیست می باشد. گیاهان دارویی در هر جغرافیا نشانه ای از سوابق تاریخی و فرهنگی و استفاده از آن ها در یک منطقه می باشد، با به کارگیری این گیاهان در فضای سبز علاوه بر جنبه دارویی و اقتصادی، در زیباسازی و کیفیت زندگی شهروندان بسیار موثر می باشد. هدف از این پژوهش نقش گیاهان دارویی در پویایی فضاهای سبز شهری زابل است. روش انجام پژوهش توصیفی - تحلیلی بود و داده ها اطلاعات به صورت مطالعات اسنادی و مشاهدات میدانی جمع آوری گردیده است. استفاده از گیاهان دارویی در فضاهای سبز شهری موجب پایداری محیط زیست اقتصاد پویا، افزایش آگاهی های اجتماعی به شهروندان و ایجاد محیط های علمی و پژوهشی و در نهایت می تواند تاثیر بسزایی در توسعه پایدار شهر زابل داشته باشد.

فضای سبز شهری، گیاهان دارویی، پایداری محیط زیست، شهر زابل