بررسی نور و رنگ در معماری اسلامی ایران

نور موضوعی است که در هر دوره زمانی، احساس و مفهومی خاص به معماری و زندگی داده است. نور می تواند به عناوین مختلفی برای الفاء مفهوم و هدفی مورد استفاده قرار گیرد به عنوان مثال با ایجاد یک روزن و هدایت نور به موضوعی باعث تاکید در آن موضوع شویم، و یا با استفاده از حرکتهای ملایم و نرم نور یک حس روحانی را به فضا بدهیم که در هنگام ورود به چنین فضاهایی یک احساس احترام و سر فرود آوردن به انسان دست می دهد و انسان خود را در مقابل غظمت بی پایان و نامحدودی می یابد، و حقارت را در خود در می یابد. از تاثیر آن در کلیساها و مساجد بسیار مورد استفاده قرار گرفته است. مثلا با ارتفاع دادن به بنا و نور پردازیهایی بر روی سطوح مورد نظر این کار را انجام می دهند و یا با استفاده از پنجره های واقع در دالانها و نور پردازی مخصوص آنها باعث حرکت و یا در هشتی ها باعث مکث شه اند، که این مفهوم را می توان با حرکت انسان در این دنیا و رسیدن به قیامن که محا مکث است در ارتباط دید. از جمله علوم و هنرهایی که می توان به تقش نور در آن اشاره داشت، هنر معماری است که بحث مفصلی را در زمینه روند بهره گیری از نور طبیعی به خود اختصاص می دهد. این مقاله در جهت بررسی نور و رنگ در معماری ایران و نگاه عرفانی به این موضوع پرداخته ایم و به این نتیجه رسیده ایم که این عنوان عقاید مردم گره خورده و تاثیر بسزایی در زندگی مردم جامعه گذاشته است.

کلیدواژه ها:

نور ، رنگ ، معماری ، اشراق ، اسلامی