بررسی اصول اسلامی مرتبط با حقوق شهروندی بر پایه ی محرمیت در طراحی مسکن

حقوق شهروندی در معماری ایران از مباحث مهم حقوق معاصر است. تحولات ساختاری و کارکردهای نظام های سیاسی و اجتماعی جهان و ایران از یک توف و ایجاد بسترهای متفاوتی در اداره امور شهرها از دیگر سو نگرش های متفاوتی نسبت به حقوق و وظایف شهروندی در ایران به وجود آورده است و گاه سبب نقض این حقوق و تعارض آن با اصول و قوانین اسلامی بخصوص در زمینه رعایت محرمیت در سکونتگاههای شهری شده است . ایجاد تعامل میان فقه و زمان طراحی نیازمند طرح و الگویی راهبردی است، سنت معماری اسلامی که مذهب به معنای عام و مهم ترین جزء آن است، همان طور که همگام با تمدنی که از آن نشیت گرفته با اصول فوق حاکی قرین و مرتبط است ، لذا این الگو با واکاوی و بازشناسی مفاهیم اسلامی استفاده شده در خانه های سنتی ایران به دست خواهد آمد. لطفا توجه به موضوع حریم در ابعادی دیداری، شنیداری و امنیت فردی و اجتماعی می باشد که مواردی همچون عدم وجود حس امنیت روانی، وجود اصوات مزاحم، ارتفاع زیاد ساختمان های مجاور، رعایت ننموده که فاصله هم جواری و استفاده عمومی از غذاهای مشاء (حیاط)، باعث نقض حریم خصوصی افراد می گردد و در بسیاری موارد محرمیت را نقض می نماید. ارایه راهکارهای صحیح و منطقی بر اساس معیارهای حقوق اسلامی در حوزه حقوق شهروندی در محیط های معماری و منطبق بودن قفل کشویی قانون اساسی و قوانین اسلامی در خصوص حقوق شهروندی بر پایه محرمیت با زمان طراحی و همچنین ارایه پیشنهادات جهت نیل به این هدف از مواردی است که این نوشتار در پی تحقق آن است. در راستای تحقق اهداف مذکور، در این مقاله با استفاده از روش پژوهش تفسیری - تاریخی و میزان مطالعات کتابخانه ای به مفاهیم اصیل محرمیت در معماری ایرانی - اسلامی پرداخته شد. در این راستا پیشنهاداتی جهت تحقق حقوق شهروندی مطابق قوانین اسلامی و قانون اساسی در عصر حاضر ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندی ، طراحی مسکن ، اصول قوانین اسلامی ، معماری سنتی ایران