علی امیری شادمهری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری اسلامی دانشکده معماری و هنرهای اسلامی دانشگاه بین المللی امام رضا(ع
امیر احمد امینیان - دکترای معماری و عضو هیات علمی دانشگاه امام رضا (ع)

این چنین به نظر می رسد فضاهای عمومی شهرهای امروز پاسخ گوی نیازهای ساکنان خود نیستند. لذا با وجود حضور فیزیکی در محیط های گوناگون شهری و معماری، با این فضاها ارتباط برقرار نمی کند چرا که این فضاها به جای آنکه برای انسان طراحی شده باشد برای او پوتین و بر اساس مقیاس و نیاز ماشین ساخته و پرداخته شده اند. در کنار این ضعف های مرتبط با شرایط فیزیکی از طرف دیگر، به تبع کم رنگ شدن حضور انسان در فضاهای شهری، هویت اجتماعی از بین رفته است چرا که عرصه های عمومی در شهرها در صورتی که از کیفیت های لازم برخوردار باشد فرصت مناسبی برای برقراری تعاملات اجتماعی میان شهروندان یک شهر است. برای تغییر وضعیت سلیس و ایجاد شرایطی بر مبنای رضایت بخشی برای باشندگان عرصه های شهری باید بدون هر گونه درخت نسبت پایان دادن به حاکمیت ماشین که تا حدود بسیار مسیول شرایط نابسامان درون آبادی های شهری معاصر است همت گمارد. هدف اصلی تحقیق پیش رو بررسی تاثیرات و باز کردهای حضور (نظام انسانی گرا) و یا عدم حضور انسان (نظام ماشینی گرا) در فضاهای شهری می باشد. مقاله حاضر که ابزار جمع آوری اطلاعات آن به روش کتابخانه ای است به شیوه ای تحلیلی، توصیفی گردآوری شده است و نگارندگان این تحقیق در صددند با ارایه مفهومی از هویت اجتماعی تاثیرات حضور انسان ها در عرصه های شهری در این مقوله را مورد بررسی قرار می دهد.

هویت ، فضای شهری، انسان محوری، ماشین محوری، تعاملات اجتماعی