مرتضی فرامرز - کارشناسی رشته معماری (عضو باشگاه پژوهشگران جوان)
لادن عزیزی لرد - کارشناسی ارشد معماری

کارآفرینی به عنوان پدیده ای نوظهور، به تازگی در محافل علمی ایران مطرح شده است. احیای تحقیقات و عملیات کارآفرینی در دنیا به دهه 1980 میلادی باز می گردد، که آن را انقلاب کارآفرینانه نام گذاری کرده اند. جان تامپسون منتقد است رفتار کارآفرینانه نیازی فراگیر و ضروری برای تمامی سازمان ها (دولتی، خصوصی، داوطلبانه و غیره) با هر اندازه (بزرگ، متوسط و کوچک) است (تامپسون، 1999، ص 281). این مقاله دیدگاهی از علم کارآفرینی، تحت عنوان کارآفرینی اجتماعی را به عنوان یک فرایند که تغییر اجتماعی را تسریع می کند و نیازهای مهم اجتماعی را مورد خطاب قرار می دهد، مطرح می کند. کارآفرینی اجتماعی به عنوان مقوله ای متفاوت از دیگر اشکال کارآفرینی، به طور نسبی در ارتقای ارزش های اجتماعی و توسعه در مقابل کسب ارزش اقتصادی ارجحیت بیشتری را کسب میکند. در این مقاله ابتدا مروری بر مفاهیم کلی کارآفرینی خواهیم داشت سپس سرمایه اجتماعی، مفاهیمی از کارآفرینی اجتماعی و چهارچوب های نظری این مقوله جدید، جایگاه آن نسبت به سایر مقوله های کارآفرینی، ویژگی های رفتاری کارآفرینان اجتماعی و در نهایت مدلی برای کارآفرینی اجتماعی مطرح می شود.

کارآفرینی اجتماعی، سرمایه اجتماعی، سازمان های غیرانتفاعی، بخش داوطلبانه، کسب و کار نوآور، کارورزی