فضاهای جمعی و افزایش تعاملات اجتماعی ساکنین مجتمع های مسکونی؛ پژوهش موردی:مجتمع مسکونی باغ خورشید در نوشهر و برجهای ساحلی قو سلمانشهر

از آنجایی که سرعت تغییر ساختارهای سکونتی به آپارتمان های مسکونی و برج های بلند مرتبه، با سرعت تغییر شیوه های سکونت همگام نبوده، این تغییر چنان با سرعتی انجام می شود که مجالی برای اندیشیدن به نیازهای حقیقی و فطری استفادهکنندگان و شیوه های زندگی آن ها نگذاشته است. و از سوی دیگر موجب کاهش هر چه بیشتر کیفیت و بی توجهی به نقش استفاده کنندگان از فضاهای سکونتی شده است.به بیان دیگر در دوران معاصر، توجه همزمان به نیازهای کمی و کیفی زندگی، تحت الشعاع توجه صرف به نیازهای کمی قرارگرفته است. در پی این مورد اغلب فضاهای زیستی امروز که با نام واحد مسکونی از آنها یاد می شود به محیط های خشک وبا کمترین میزان حس تعلق تبدیل شده اند. در پژوهش حاضر قصد بر این است از میان فاکتورهای تاثیر گذار در کیفیت فضاهای زندگی، به روابط همسایگی و تعاملات اجتماعی میان ساکنان، به عنوان یکی از نیازهای کیفی زندگی پرداخته شود. نیازی که در خانه های امروزی و به اصطلاح مجتمع های مسکونی به حداقل ممکن رسیده است.این مقاله به بررسی فضاهای جمعی مجتمع های مسکونی و عوامل موثر بر افزایش روابط همسایگی و تعاملات اجتماعی ساکنین با یکدیگر می پردازد و روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی و نحوه جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای -می باشد. دو مجموعه مسکونی باغ خورشید در نوشهرو برج های ساحلی قو در سلمانشهر به عنوان نمونه، از طریق مشاهده میدانی و مصاحبه مورد بررسی قرار می گیرد و در پایان با تحلیل نتایج به دست آمده، جمع بندی و نتیجه گیری شده و راهکارهایی برای آن ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

مجتمع های مسکونی ، نیازهای کیفی ، روابط همسایگی ، تعاملات اجتماعی