هانیه شاه حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان، ایران
علیرضا باوندیان - دکتری پژوهش هنر ، دانشگاه فردوسی مشهد ، ایران

سازه ، حاصل و نتیجه کنشی خلاقانه موسوم به ساختن است. انسان تنها موجودی است که می تواند بربستر نیازهای متعارف و متعالی خود به ساختن روی آورد. ساختن در وجود انسانی معطوف به غریزه نیست بلکه اراده موثر و مستمر انسانی در آندخالت جدی دارد. درمیان گونه های مختلف سازه ، سازه های شهری به دلیل جامعیت و بعضا پیچیدگی های ساختاری و تکنولوژیک خود دارای اهمیت فراوانی هستند. برخی از این سازه ها به دلیل توجیهات فناورانه ، هنرمندانه و حسن پاسخگویی به انواعنیازمندیهای جامعه در خاطره های انسانی پایداری فراوانی یافته اند. اما متاسفانه در دوران پس از انقلاب صنعتی و بویژه در ادوار متاخر ) سالهای پس از جنگ جهانی دوم ( و شعف بهره مندیبی ضابطه از تکنولوژی و طرد و ترک تجربه های نیاکانی در زمینه سازه ای ، ایده های معمارانه شان درجه دوم پیدا کرد وتفوق سازه برمعماری چندان پیش رفت که خویشاوندی گذشته میان این دو فراموش شد. امروزه وحدت میان معماری و سازه تاحدود زیادی از میان رفته است. حاصل این امر سازه هایی است که با شهر و با موضوع خود سرناسازگاری دارند.این تحقیق که از نوع پسارویدادی و دارای ماهیت کیفی است برآن است تا به روش مطالعات توصیفی تحلیلی علل آسیب های عملکردی ، زیباشناختی و نمادین سازه های شهری معاصر را با تمرکز موردی و مصداقی بر سازه های شهری شاهرود مورد بررسی قرار دهد.

تفکر تکنولوژیک ، سازه های شهری شاهرود ، سازه های سنتی ، زیبایی شناسی شهری ، سازه های نمادین