مریم امان گاه - دانشجوی کارشناسی ارشدمهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق
انسیه قربانی نیا - استادیار دانشکده هنرومعماری دانشگاه آزاد تهران شرق

یکی از مهمترین عناصر معماری که جایگاه مهم وویژهای در فرهنگ معماری وآداب وسنن اجتماعی مساجد دارد محراب است.در طول تاریخ، مسیحیت و اسلام، با مواضع مشترک در یکتا پرستی، کلیسا و مسجد را نامد عینیت بخشیدن به عقایدمذهبی شان می دانستند و می کوشیدند تا سرحد معماری اسلامی و مسیحی را در این بناها جلوه گر سازند. کلیسا و مسجد ساختار معماری و روانشناسی منحصر به فرد خود را دارند که هر کدام از آنها برای پیروان آن مکتب توضیحات و توجیهاتمردمی مذهبی خودر را دارست. در بین ریز فضاهای این دو مکان، یکی از عناوین مشترک محراب ها هستند که در بعضی از -دست نوشته ها از آنها به مهرابه یاد شده است. محراب به عنوان یکی ازعناصراصلی درمعماری مساجد محسوب میشود که بصورت تورفتگی دردیوار سمت قبله دیده میشود براساس نوشته های متون محراب مهمترین و مقدس ترین مکان مسجدشمرده میشود و دارای حرمت بالایی است بی شک این اهمیت و حرمت دلیل خاصی داشته و شاید به کارکرد آن درساختمان مساجدباز می گردد. بابررسی بیشینه ی محراب درمعماری دوره صدرمسیحیت و پیش ازان به این نتیجه می رسیم که پدیده ای کاملا مسیحی نبوده و ریشه درمعماری معابد دوران پیش ازمسیحیت دارد.این مقاله تلاش میکند با روش تحقیق تحلیلی توصیفی به بررسی وتطبیق آیات قران با محراب ونحویه پدید آمدن این پدیده بپردازد

محراب .مهرابه.مساجد.معماری