بررسی نقش هنرمعماری ایرانی در مساجد دوره صفویه

هنر، یکی از بارزترین جلوههای اسرارآمیز فرهنگ و تمدن انسانی است که همواره بر حیات انسانی سایه افکنده است. هر جا کاوشهای تاریخ تمدن و باستانشناسی، نشانی از تمدن و فرهنگ بشری و تجلی آن کشف میکند، در هر سرزمینی که تمدنیبه عرصه ظهور میرسد، آثار و مظاهر گوناگون هنری، اعجاب پژوهشگران تاریخ تمدن و هنر را برانگیخته است و رموز ناپیدای آن، حکیمان را به اندیشه و تامل فرو برده است. یک محقق تاریخ هنر، با مطالعه آثار هنری و جلوههای آن، سیمایروشنی از تمدن و فرهنگ بشری در سرزمینهای پیشین به نمایش میگذارد.اسلام نقش موثری در تکامل و توسعه اغلب هنرهادر ادوار مختلف به ویژه در عهد صفویه داشته است. در دوران صفویه هنرهای معماری، نقاشی، خط، تذهیب، قالیبافی، پارچهبافی، کاشیسازی و.. به اوج تکامل خود رسیدند که نظیر آن در ادوار گذشته و بعد کمتر دیده میشود.فعالیت وسیعمعماری دوره صفوی از زمان شاه عباس آغاز شد ، و این دوره را مهمترین جایگاه تجلی معماری و هنرایرانی اسلامی به صورت توامان دانست.. روش تحقیق دراین مقاله توصیفی وروش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای میباشد

کلیدواژه ها:

هنر ، صفویه ، مساجد ، معماری ایران.اسلام