بررسی تطبیقی اصول و مبانی میانجگری در حقوق ایران نظام حقوقی کامن لا و نظام حقوقی رومی ژرمنی

عدالت ترمیمینوعی از عدالت، راجع به امور کیفری، مبنی بر جبران است؛ به این معنا که در اجرای آن باید تلاش شود. آثار وخامت بار جرم و ضرر و زیانهای ناشی از آن، خواه به صورت کامل یا به گونهای نمادین ترمیم شود. تبیین مسایل مربوط به میانجیگری آنچه بیش هر چیز مهم مینماید این است که به هر حال هر چند نفس پیش بینی چنین امکانات و قابلیتهایی در راستای نهادینه کردن روشهای حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات بین افراد، میتواند نوید بخش تحولات نوینی در رویکرد عدالت کیفری رسمیتلقی شود، اما تا زمانی که نهادهای مستقل و قانونمند و با وظایف واختیارات و کارکردهای تعریف شده و جود کارکنان مجرب و آموزش دیده و مستقل و با حساسیتهای ویژه به قابلیتها و استعدادهای جامعه و مشارکت آن در مدیریت عدالت کیفری رسمی، وجود نداشته باشد و به نیازها و دل نگرانیهای بزه دیده جرم و نقش کلیدی وی در تحقق عدالت کیفری توجهی نشود و همچنین به بزهکار، آینده، قابلیت و توان وی و رسم مناسبات و آشتی دادن وی با جامعه التفاتی نشود از حداقلهای استانداردهای بین المللی مرسوم در زمینه استفاده از ابزارهای عدالت ترمیمی، به ویژه میانجی گری کیفری، بسیار به دور خواهیم بود. در این مقاله به بررسی تطبیقی اصول و مبانی میانجیگری در حقوق ایران، نظام حقوقی کامن لا و نظام حقوقی رومیژرمنی خواهیم پرداخت.