بررسی پروتکل های مسیریابی تعادل بار تاخیر گرا در شبکه های سیار موردی

یک شبکه سیار موردی نوعی شبکه بی سیم است. علاوه بر بی سیم بودن این نوع شبکه ها قابلیت جابجایی نیز دارند و کار را با پیچیدگی بیشتری مواجه می کنند، این نوع شبکه ها دارای ساختار از پیش تعیین شده ای نمی باشند و بدون هیچ زیر ساختار خاصی بر پا می شوند و در جنگ های نظامی، عملیات نجات در مناطق آسیب دیده و کنفرانس ها کاربرد بسیار دارند. مسیریابی با قابلیت اطمینان بالا یکی از موارد مهم این گونه شبکه ها می باشد. تعادل بار و ازدحام شبکه از مشکلات عمده در شبکه های سیار موردی هستند. تعدادی از کارهای انجام پذیرفته و پروتکل های مسیریابی متعددی جهت تعادل بار پیشنهاد شده، اکثریت طرح های پیشنهادی در حال حاضر سربار مسیریابی را به دنبال دارد؛ تلاش برای دستیابی به تعادل بار و اجتناب از اضافه کردن سربار مسیریابی اضافی در طول ایجاد مسیریابی است. متریک انتخاب شده اکثر پروتکل های پیشنهادی بر حسب بار ترافیک می باشد. که سعی به توزیع بار ترافیک در گره های شبکه را دارند. انتخاب یک متریک مناسب می تواند به بهبود عملکرد شبکه کمک کند. در این مطالعه متریک های پروتکل های تعادل بار مورد بررسی قرار می دهیم و همچنین به مطالعه مقایسه ای پروتکل های مسیریابی تعادل بار پرداخته و نتایج این مطالعه را در بصورت جداول مقایسه ای نشان می دهیم.

کلیدواژه ها:

شبکه های سیار موردی ، مسیریابی ، تعادل بار ، ازدحام