ارزیابی اثرات اجتماعی بر برنامههای مسکن اجتماعی

مسکن یکی از مهمترین و اصلیترین نیازهای انسانی است. اهمیت مسکن تنها به نیاز فردی انسان به سرپناه و مامن مناسب محدود نمیشود بلکه مسکن، اولین هسته ی یک جامعه را نیز تشکیل میدهد. توجه به هر کارکرد مسکن بدون در نظر گرفتن نقش دیگر مسکن منجر به بحرانهای فردی و اجتماعی فراوانی خواهد شد. بسیاری از طرحهایی که توسط مکاتب مختلف فکری برای مسکن و محله اندیشیده شده، به واسطه ی در نظر نگرفتن این دو نقش اساسی مسکن، با شکست مواجه بوده است. امروزه با توجه به رشد روز افزون جمعیت شهری، نیاز آنها به مسکن به یک دغدغه اصلی خانوارها و دولتها تبدیل شده است. وجود طبقات مختلف در شهر با تواناییهای گوناگون باعث آن شده که یکی از انتظارات دولت، فراهم کردن مسکن مناسب برای اقشار کمدرآمد باشد. این مقاله با یک بررسی توصیفی- تحلیلی به معرفی شاخص ها و معیارهای اجتماعی مسکن و شاخصهای محله ی پاید ار همچون خودکفایی، کاهش سفرهای شهری، جامعه پذیری و مفهوم اجتماع ، مفهوم مکان، هویت و مشارکت در ادبیات ایرانی- اسلامی پرداخته است. بررسیها نشان میدهد برنامه مسکن اجتماعی اگر صرفا0 به رفع نیاز سرپناه افراد بپردازد و به بستر محیطی، معیشتی و فرهنگی توجه کافی نداشته باشد دیر یا زود زمینهساز بحران های اجتماعی فراوانی خواهد شد. همچنین دارای اثرات اجتماعی فراوانی است که در آینده نزدیک و دور به بدنه اصلی شهرها تحمیل خواهد شد و بیم آن میرود این مناطق به سکونتگاههای حاشیهای مدرن تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن اجتماعی ، شاخصهای اجتماعی