تحلیل حقوقی حق بر ازدواج در پرتو نظام بین المللی حقوق بشر

حق بر ازدواج و تشکیل خانواده از جمله حق های بشری منبعث از حقوق طبیعی است که در اسناد حقوق بشری از جمله میثاقین بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و حقوق فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. این حق ماهیتی دوگانه مدنی- اجتماعی دارد. حق بر ازدواج، نقطه آغاز زوجیت و خانواده است که با تولد فرزند کامل می شود. این حق واجد ویژگی نهادی است که هر چند با اختیار و اراده و در قالب یک پیوند اجتماعی قراردادی شکل می گیرد اما واجد وصف نهادی است. از رهگذر این نهاد است که پیوند خویشاوندی و روابط عاطفی، صمیمانه و جنسی ایجاد می شود. در واقع حق بر ازدواج ابزار تحقق تشکیل خانواده است. دولت بعنوان عقل جمعی در حفظ و حمایت از ازدواج در شکل سنتی و عرفی آن یعنی میان دو جنس مخالف (زن و مرد) در نظام حقوقی داخلی آنگونه که در اسناد حقوق بشری تصریح گردیده، ذینفع و متعهد خواهد بود. با بررسی و تحلیل حقوقی موضوع حق بر ازدواج در پرتو نظام بین الملل حقوق بشر مشخص خواهد شد که ازدواج به مثابه یک حق بشری به عنوان یک ارزش نهادی در قالب حمایت قانونی تجلی می کند و به شکل یک تاسیس قانونی فراتر از توافق صرف طرفین است به این معنا که بعد از اراده افراد بر اعمال این حق، آثار حقوقی آن از طریق قانون اعمال می شود و این آثار حقوقی بر اراده و خواست طرفین ارجح است. این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی با مطالعه و تدقیق در نظام بین الملل حقوق بشر از جمله اسناد جهانی و منطقه ای حقوق بشر به نگارش درآمده است. بنابراین بررسی اسناد و منابع موجود به منظور تفسیرعقلانی وضعیت موجود سرلوحه کار قرار گرفته است. انگیزه و هدف نگارندگان روشنگری و بررسی و تحلیل حقوقی درخصوص ارزش و اهمیت بنیادین نهاد ازدواج بعنوان مبنای تشکیل خانواده به مثابه حقی بشری می باشد.

کلیدواژه ها:

حق ، ازدواج ، نظام بین المللی ، حقوق بشر