اعظم استرآبادی

به دلیل پیچیدگی های زندگی امروزی و به دلیل سرعت بخشیدن به امور ، مردم هواپیمارا وسیله ای مناسب برای جابجایی با سرعت بیشتر انتخاب کرده اند . تاخیرات فراوان و طولانی پروازها معضل بزرگی برای مسافران می باشد . این تاخیرات باعث صدمات وخسارات بسیاری به مسافران می شود . در سطح بین المللی نیز سعی در تصویب قوانین هوایی مناسب شده است . از جمله کنوانسیون 1929 ورشو و پروتکل گواتمالا سیتی که در آنها به چگونگی عملیات پروازی ، حمل بار ومسافر و طریقه جبران خسارات سوانح هوایی و . . . پرداخته شده است . کشور ما ایران نیز به این کنوانسیون ها پیوسته است . برطبق قاعده لا ضرر ولا ضرار فی السلام هیچ کس نمی تواند احقاق حق خویش را در اضرار به دیگری قرار دهد . پس خسارات ناشی از تاخیر پرواز باید به طریقی جبران شود . در ماده 1 قانون مسیولیت مدنی تصریح شده است که خسارات مادی و معنوی باید جبران شوند . براساس قانون مسیولیت مدنی و با اثبات تقصیر ایرلاین ها و خسارات ناشی از تاخیر پرواز می توان اثبات نمود که ایرلاین ها دارای مسیولیت مدنی هستند وبر طبق آن باید جبران خسارت نمایند . در سال 1391 قانونگذار به صراحت برای حل مشکلات هوایی داخلی ، قوانین داخلی را معتبر شمرد . پس میتوان به استناد قانون مسیولیت مدنی ودیگر قوانین داخلی مطالبه خسارت ناشی از تاخیر پرواز نمود . با تصویب قانون حق حقوق مسافر در سال 1394 تحول بزرگی در امر مطالبات هوایی صورت گرفت . از این پس برای مطالبه خسارات هوایی باید فقط به این قانون استناد شود . این قانون به نوعی شروط ضمن عقد به شمار میرود . ( شروط ضمن قرارداد حمل ونقل ) طبق این قانون فقط میتوان به مسیولیت قراردادی استناد نمود . (مسیولیت قراردادی زیر مجموعه مسیولیت مدنی می باشد ) ایرلاین ها بر طبق این قانون موظف به جبران خسارات مسافرین وپذیرایی از آنها بسته به نوع خسارت ، میزان ضرر ، کلاس پروازی ، زمان و . . . هستند . همچنین مسافران نیز برای مطالبه جبران خسارات ناشی از پرواز باید به قانون حق حقوق مسافر استناد نمایند . به نوعی تقاضای اجرای تعهد قراردادی را بنمایندکه همان اجرای مسیولیت قراردادی می باشد .

مسیولیت مدنی ، مسیولیت قراردای ، خسارت ، ایرلاین ، مسافر