تاثیر تمرینات طناب زنی بر هماهنگی چشم ، دست دانش آموزان کم بینای دختر در مدارس ابتدایی استثنایی مشهد

هماهنگی چشم، دست یک مهارت بسیار ضروری در زندگی است و خیلی از فعالیت های روزانه انسان به آن بستگی دارد و اختلالات بینایی می تواند مشکلاتی را در انجام کارها و فعالیت های ضروری بوجود آورد و موجب کاهش عملکرد فرد شود. از مشکلات عمده در یادگیری نوشتن، هماهنگی چشم و دست است. بر این اساس تاثیر تمرینات طناب زنی بر هماهنگی چشم دست دانش آموزان دختر مدارس استثنایی مشهد بررسی شد. این پژوهش بر روی 28 دانش آموز دختر در رده سنی 9 تا 11 سال به صورت پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. ابتدا میزان هماهنگی چشم، دست با بخش اول آزمون تست فراستیک که ویژه مهارت بینایی ، حرکتی است اندازه گیری و نمره هر فرد ثبت شد. دانش آموزان به مدت 10 هفته و در هر هفته 3 جلسه به مدت 50 دقیقه به طناب زنی با نظارت معلم تربیت بدنی پرداختند. در انتها میزان هماهنگی چشم، دست اندازه گیری شد و با مقادیر قبل توسط آنالیز مقایسه شد. این پژوهش تفاوت معنی داری بین میانگین هماهنگی چشم، دست قبل و بعد از طناب زنی نشان داد دارد (P<0/001)، یعنی به طور میانگین 1/94 واحد با انحراف استاندارد (2/01±) میزان هماهنگی چشم، دست بعد از تمرینات طناب زنی در 80% افراد افزایش یافته است. تمرینات طناب زنی باعث بهبود هماهنگی ، چشم و دست در کودکان کم بینا می گردد و می توان از تمرینات طناب زنی در مدارس استثنایی علاوه بر ایجاد نشاط جهت افزایش هماهنگی چشم، دست بهره برد.

کلیدواژه ها:

هماهنگی چشم ، دست ، کم بینایی ، آزمون فراستیک