مقایسه اولویت عوامل نگهدارنده شغلی و رضایت شغلی دبیران تربیت بدنی و دبیران غیر تربیت بدنی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه عوامل نگه دارنده شغلی و رضایت شغلی در دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی شهرستان نیشابور بود. جامعه آماری ( 3277 نفر ) این پژوهش را، کلیه معلمین شاغل در مقاطع متوسطه در سال تحصیلی 1393-1394 تشکیل دادند که تعداد 518 نفر با توجه به حجم نمونه جدول مورگان و کرجسی به عنوان نمونه انتخاب شدند، نمونه گیری تصادفی به روش طبقه ای و خوشه ای انجام گرفت و از نوع تحقیقات همبستگی هست. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد عوامل نگه دارنده شغلی سواینگلس و همکاران (1996) و پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت و همکاران (1982) استفاده شد که روایی آن ها مورد تایید 10 الی 13 تن از متخصصان مدیریت ورزشی قرار گرفت و پایایی به روش آلفای کرونباخ، به ترتیب α=0/93 و α=0/92 بدست آمد؛ تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های فریدمن، تی مستقل و یومن ویتنی در سطح معنی داری 0/05 انجام گرفت. نتایج نشان داد، بین اولویت عوامل نگه دارنده شغلی دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی شهرستان نیشابور تفاوت معنی داری وجود ندارد؛ بین اولویت ابعاد رضایت شغلی در دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی شهرستان نیشابور تفاوت معنی داری وجود دارد. بین اولویت عامل شناسایی و احترام از عوامل نگهدارنده شغلی دبیران زن و مرد شهرستان نیشابور تفاوت معنی داری وجود دارد، بین اولویت ابعاد رضایت شغلی در دبیران زن و مرد شهرستان نیشابور تفاوت معنی داری وجود دارد. در نهایت می توان گفت، همه عوامل نگه دارنده شغلی در محیط کسب و کار سبب افزایش رضایت شغلی و اثربخشی می شود. لذا پیشنهاد می شود همه عوامل نگه دارنده شغلی در محیط کار نهادینه شود.

کلیدواژه ها:

عوامل نگهدارنده شغلی ، رضایت شغلی ، دبیران تربیت بدنی