فریده سعید نعمت پور - کارشناسی ارشد علوم ورزشی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد
احمد ابراهیمی عطری - استادیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد
امید محمددوست - هیات علمی گروه علوم ورزشی دانشگاه سیستان و بلوچستان

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع برنامه تمرینی پایداری مرکزی و تعادلی بر تعادل پویای دختران دانشجوی غیر ورزشکار دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. این پژوهش به روش نیمه تجربی و به صورت پیش و پس آزمون بر روی 36 دختر دانشجوی سالم دانشگاه فردوسی مشهد با میانگین سنی 0/9 ± 20/32 با انتخاب تصادفی از میان نمونه های در دسترس انتخاب شده بودند، انجام گرفت. گروه های تمرینی شامل: 13 نفر گروه تعادلی، 12 نفر گروه پایداری مرکزی بودند که به مدت 4 هفته برنامه تمرینی تعادلی یا پایداری مرکزی را انجام دادند و 11 نفر گروه کنترل در این مدت هیچ گونه تمرینی انجام ندادند. قبل و بعد از دوره تمرینی، تعادل پویای آزمودنی ها با استفاده از تست ستاره مورد ارزیابی قرار گرفت. از آمار توصیفی جهت محاسبه اندازه های گرایش مرکزی و پراکندگی و از آمار استنباطی ( تحلیل واریانس یکطرفه ) جهت مقایسه و بررسی تغییرات بین گروهی در محیط نرم افزار Spss 17 استفاده و سطح معناداری P<0/05 در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که انجام چهار هفته تمرینات تعادلی و پایداری محوری باعث بهبود برخی پارامترهای تعادلی و بهبود فرایند تعادل و عوامل مربوط به آن می شود. مقایسه نتایج بدست آمده از تست تعادلی، نشان دهنده تفاوت معنی دار در جهت های قدامی، قدامی _ داخلی، داخلی و قدامی_ خارجی بود که این معناداری در مقایسه میانگین های بین گروهی، به نفع گروه تعادلی بوده است (P<0/05). با توجه به یافته های بدست آمده می توان گفت که تمرینات تعادلی روشی مناسب برای افزایش تعادل، بویژه تعادل پویا می باشد.

برنامه تمرینی تعادلی، برنامه تمرینی پایداری مرکزی، تعادل پویا، دختران غیر ورزشکار