بهره تجمیعی غیر همدوس و تخمین آن

نسبت سیگنال به نویز، یک عامل تعیین کننده اساسی برای بررسی کیفیت بسیاری از عملیات های پردازش سیگنال راداری می باشد. بسیاری از عملیات های پردازش سیگنال راداری، وابسته به افزایش SNR و در نتیجه، سطح کارایی رادار از طریق جمع زدن (تجمیع) چند نمونه داده با یکدیگر می باشند. دو کلاس اصلی برای تجمیع، به رسمیت شناخته شده است: همدوس و غیر همدوس بهره تجمیعی همدوس عبارت است از افزایش در SNR در نتیجه اندازه گیری های متعدد یک سیگنال که به صورت همدوس، در نویز افزایشی 3، تجمیع شده است. این افزایش در SNR با ضریب N صورت گرفته و ناشی از تجمیع همدوس N نمونه داده می باشد. از طرف دیگر در تجمیع غیر همدوس، جمع زنی برای تابعی از دامنه نمونه داده مختلط (x[n]) به کار می رود و این؛ یعنی، دور ریختن اطلاعات فاز، قبل از تجمیع. بر خلاف حالت همدوس، تعیین یک نسبت سیگنال به نویز، در حالت غیر همدوس، غیر ممکن است زیرا مجموع N نمونه داده مختلط، نمی تواند به مجموع مولفه های فقط سیگنال و فقط نویز مشخص، تجزیه گردد. در نتیجه محاسبه مستقیم یک بهره تجمیعی غیر همدوس امکانپذیر نمی باشد. اما بهره تجمیعی غیر همدوسGnc را میتوان به صورت غیر مستقیم با در نظر گرفتن SNR تک نمونه ای مورد نیاز برای دستیابی به یک کارایی مشخص در برخی موضوعات پردازش سیگنال در هنگام تجمیع تک نمونه ای مورد نیاز برای دستیابی به یک کارایی مشخص در برخی موضوعات پردازش سیگنال در هنگام تجمیع SNR مورد نیاز برای دستیابی به عملکردی مشابه در هنگامی که فقط یک نمونه واحد مورد استفاده قرار می گیرد، تعریف نمود.

کلیدواژه ها:

بهره تجمیعی غیر همدوس ، بهره تجمیعی همدوس Gc ، Gnc ، SNR