پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین پیوند والدینی و بلوغ عاطفی با اهمالکاری در دختران دوره پیش دانشگاهی پرداخته است. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دختر دوره پیش دانشگاهی منطقه ۷ تهران بود و نمونه ی پژوهش شامل ۲۴۹ دانش آموز دختر دوره پیش دانشگاهی است که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. دانش آموزان به پرسشنامه های پیوند والدینی پارکر ۱۹۷۹ ، اهمالکاری تاکمن ۱۹۹۱ و بلوغ عاطفی یاشویر سینگ و ماهیش بهارگاوا ۱۹۹۱ پاسخ دادند. به منظور تجزیه وتحلیل دادههای پژوهش از آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی بین پیوند والدینی و اهمالکاری نشان داد که اهمالکاری با مولفه های توجه مادر و توجه پدر در سطح P<۰/۰۱ رابطه معکوس و معنیدار دارد. اما بین اهمالکاری با حمایت افراطی مادر و حمایت افراطی پدر، رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که اهمالکاری با عدم بلوغ عاطفی رابطه ی مثبت و مستقیم دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مجموع متغیرهای بکار رفته (پیوند والدینی و بلوغ عاطفی) ۳۴% از واریانس پیشبینی اهمالکاری دختران دوره پیش دانشگاهی را پیش بینی میکند و عدم بلوغ عاطفی در سطح α=۰/۰۱ به صورت مستقیم ومعنیدار و توجه پدر در سطح α=۰/۰۱ صورت معکوس و معنیدار قادر به پیشبینی اهمالکاری دختران دوره پیش دانشگاهی میباشند وعبارتی با افزایش نمره عدم بلوغ عاطفی و کاهش نمره توجه پدر، نمره اهمالکاری دختران دوره پیش دانشگاهی بالا میرود و بالعکس همچنین مشخص شد که عدم بلوغ عاطفی با ضریب تبیین ۰/۴۴ سهم بیشتری را در پیشبینی اهمالکاری دختران دوره پیش دانشگاهی دارد.