معماری پایدار استمرار معماری همساز با اقلیم

امروزه اغلب طراحان و معماران و همچنین سازندگان تمایل دارند تا بناهایی را طراحی کنند و بسازند که علاوه زیبایی و چشم نوازی شامل خصلت هایی مانند انسانی بودن مقیاس انسانی ، دوام و بقا طولانی مدت ساختمان، تناسب با محیط زیست، ارزان و مقرون به صرفه باشد. با طبیعت هماهنگ بوده و کمترین مصالح را به کار برد. میزان مصرف انرژی در آن کم و محدود باشد. فاقد هرگونه آلودگی اعم از آلودگی بصری و یا زیست محیطی باشد. خودکفا بودن بنا و مستقل بودن آن از جنبه استفاده انرژی برای مصارف عمومی ساختمان، روشنایی، سرمایش و گرمایش شاخصه مهم و اساسیدیگری است که طراحان امروزه به آن توجه خاص دارند. همه این مفاهیم و مفاهیم مشابه دیگر در بحث معماری پایدار و معماری سبز مطرح و مورد مداقه قرار می گیرد. در واقع توجه به این مفاهیم در طراحی ها و ساخت بناها تداعی کننده معماری پایدار است. در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از روش مقایسه ایی ابتدا با توصیف اصول و مبانی پایداری مفهوم آن درک و با آن چه که در معماری همساز با اقلیم در بسیاری از شهرهای گذشته و کنونی صورت گرفته مقایسه شود. جمع آوری اطلاعات با روش کتابخانه ایی صورت گرفته است. درک این موضوع برای ما روشن می کند که چگونه می توانیم با ادامه راه گذشتگان و با استفاده از تکنولوژی ها کنونی به معماری پایدار برسیم

کلیدواژه ها:

معماری ، پایداری ، معماری پایدار ، معماری سبز ، معماری همساز با اقلیم ، شاخص های پایداری