مقایسه شان پایداری در دورمان تنگسیر)صادق چوبک و همسایهها احمد محمود

ادبیات پایداری همچون سایر انواع ادبی، ویژگی های مختص خود را دارد. از سوی دیگر، دو رمان تنگسیر و همسایه ها ازمعروف ترین رمان های ادبیات فارسی هستند. مقاله حاضر بر آن است تا با در نظر گرفتن ویژگی های ادبیات پایداری، بهبررسی این ویژگی ها در دو رمان تنگسیر و همسایه ها بپردازد؛ از همین رو، برای اثبات هر ویژگی، مصداق هایی از متن داستان آورده است. سپس با در نظر گرفتن شباهت ها و تفاوت های این دو اثر در زمینه پایداری و مقایسه آن ها با هم،جایگاه هر یک را در این حیطه مشخص کرده است. رمان تنگسیر با قلم توانمند نویسنده اش در خلق اثری با موضوع ظلمستیزی و پایداری، بسیار موفق عمل کرده است؛ به طوری که بیش تر ویژگی های این نوع ادبی را داراست؛ این در حالی ست که رمان همسایه ها با داشتن برخی ویژگی های این نوع ادبی و با توانایی نویسنده اش در خلق اثری ماندگار و روایتگری قوی، در زمینه پایداری و قهرمانی، از کتاب تنگسیر باز می ماند و بیش تر رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته است تا پایداری.

کلیدواژه ها:

تنگسیر ، همسایه ها ، ادبیات پایداری ، نثر معاصر