رضا مرادیان - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی

شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی در شمار آثار بزرگ حماسی ادبیات جهان به حساب میآید که ارزش و جایگاه والای خودرا در میان سایر آثار تا به امروز حفظ کرده است. فردوسی در این اثر حماسی خود توانست بسیاری از جنبههای زندگی بشر وابعاد گوناگون آن را در قالب حوادث اجتماعی، سیاسی، خانوادگی، اخلاقی، تاریخی و صحنههای خیر در برابر شر را به تصویر بکشد. بیشک بررسی سیمای زنان و حضور قهرمانان زن در صحنههای بینظیر حماسی و در کنار هم قرار دادن اقشار مختلفبه منظور مقایسه آنها با یکدیگر میتواند دیدگاههای این شاعر بزرگ را درباره نقش اجتماعی، سیاسی زنان در جامعه وبهخصوص در خانوادهشان نشان دهد. در بررسی شاهنامه میبینیم زنان شاهنامه بهحسب توان خود در تغییر وضع جامعه و روابط بینالملل و نیز در ایجاد پیوندهای سیاسی و اجتماعی بین کانون حکومتی کشورها، بیشترین و شاید اولین نقش ممکن را ایفامیکردهاند. در این راستا، پژوهش حاضر میکوشد جایگاه و نقش زنان در شاهنامه و تاثیر آنان در روابط سیاسی و اجتماعی حکومتها را واکاوی نماید

شاهنامه فردوسی، زن، نقش سیاسی و اجتماعی