محمود عباسی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
محمدرضا حیدری - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان

از آنجا که شاعران بی دیوان قرن سوم هجری را می توان آغاز گران شعر در ادب فارسی قلمداد کرد ، بنابراین بررسی سبک شناسانه اشعار آنها میتواند کمک شایانی به شناخت قریحه ی این گروه از شاعران و شیوه شاعریشان بنماید .شاعران بی دیوان ، شاعرانی هستند که دیوان آنها در اثر تحولات تاریخی و سیاسی از بین رفته و امروزه اشعار اندک و پراکنده ای از آنها در تذکره ها یا کتب لغت موجود است که همین میزان اندک اشعار هم در بررسی نگرش و جهان بینی آنها می تواندراهگشا باشد .سبک شناسی علمی است که به وسیله آن می توان به طرز شاعری شاعران و نویسندگان پی برد و سه سطح آوایی) زبان ( ، فکری و ادبی را شامل میشود . ازآنجا که چنین موضوعی تاکنون کمتر مورد توجه محققان قرار گرفته، پس در این مقاله سعی میشود ویژگیهای سبک شناسی شعر شاعران بی دیوان قرن سوم در سطح زبانی ، فکری و ادبی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد تا بتوان جلوه های کار آمد و موثر مسایل عمده ی شعری و سبک خراسانی را از دیدگاه شاعران مذکور نشان داد و به نتایج قابل توجهی دست یافت

شاعران بی دیوان ، شعر قرن هجری ، سبک شناسی و ادبیات