صور خیال در ادب حماسی با تاکید بر شاهنامه فردوسی

صورخیال از بنیادیترین عناصر حیات بخش و زیبایی آفرین شعر و یکی از عوامل مهم شاعرانگی است، که مباحث علم بیان تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه را در بر میگیرد، از چنان اهمیتی برخوردار است که از عناصر آن به عنوان جوهره شعر و محک و معیاری برای سنجش آثار ادبی یاد میکنند. نحوه کاربرد صورخیال،چگونگی ساختار و اشکال آن به شیوه توصیفی تحلیلی بررسی شده است. نتیجه این پژوهش حاکی از آن است که فردوسی از صور خیال در اشعار خویش در هر چهار فن بیانی و به ویژه تشبیه و استعاره چه از لحاظ کمی و چه از لحاظ کیفی بیشترین بهره را برده است. همچنین با مقایسهای بسیار کوتاه بین فردوسی و بعضیاز شاعران بزرگ ایران بعضی نشانه های برتری وی بر آنان بازگو شده است.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، صور خیال ، ادب حماسی ، علم بیان