جلوههای غم در اشعار فریدون مشیری

فریدون مشیری شاعری است با روحی لطیف و اعتدالگرا که دور از جنجالهای سیاسی شعرهای رمانتیک و عاشقانه میسرود. اشعار او را میتوان به دو دسته تقسیم کرد: اشعاری با محتوای شخصیو فردی و اشعاری با محتوای اجتماعی و انسانی. مهمترین مضمون شعر او عشق و حکایت هجران و سختی انتظار وصال است. او از تنهایی مینالد و هر چند گهگاه ناامیدی بر اشعار وی سایه افکنده، امابارقههای امید در همهی دفترهایش میدرخشد و خوانندگان را به خوشباشی و مهرورزی دعوت میکند. پیری او را غمگین کرده، به یاد ایام جوانی سر در زیر بال فرو میبرد. عشق او همیشه فردی وخصوصی نیست، عشق به انسانیت و سوگواری از مرگ آدمیت و نیز عشق به میهن از دیگر مضامین شعر او هستند

کلیدواژه ها:

جلوه ، غم ، فریدون مشیری ، شعر ، عشق ، تنهایی ، انسانیت