معرفت شهودی در منطق الطیر عطار

انسان در راه نیل به حقیقت به معرفت و شناختی نیاز دارد که از معرفتهای حسی و عقلی پیراسته باشد، معرفت شهودی نوعی از شناخت است که بر همین اساس استوار است. نفس بواسطه تکیه بر حواس ظاهری راهی به مرتبهشهود نخواهد داشت. خردگرایی نیز در درک معرفت حقیقی که لازمهی آن بینش الهی است فاقد توانمندی لازم است.معرفت شهودی حصولی و اکتسابی نیست بلکه حضوری و ذوقی است و بیشتر یافتنی است تا فهمیدنی، یعنیحقیقتی است که در عالم حضور دارد و سالک باید با سلوک خود بدان برسد. عطار با ذکر داستان مرغان در منطقالطیر درصدد بیان این نکته است که انسان برای کسب مرتبهی خود باید مراحل مختلف را طی کند تا به توحید واقعی برسد. وی مراحل سلوک در منطقالطیر را هفت وادی بیان مینماید و برای آخرین وادی فنا را مطرح میکندکه خود آغاز بقاست و سالک شایستهی شهود حق میگردد

کلیدواژه ها:

معرفت شهودی ، معرفت حسی ، منطقالطیر ، هفت وادی