امید جهان بخت لیلی - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه گیلان
سارا رجبی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی
سمیه پرماس - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی

تکرار، از آرایههای ادبی، و به معنای دوباره یا چندباره آوردن عناصر تشکیل دهنده کلام است. تکرار، موجب ایجاد توازن و موسیقی در زبان شعر و برجسته نمودن مفاهیم آن میگردد و از اهتمام شاعر نسبت به نکته یا مساله ای پرده بر میدارد. بر این اساس میتوان به رمزگشایی رویکرد ادیب به انواع تکرار، و نیز بررسی شیوه ادبی او پرداخت. محمود درویش شاعر مقاومت فلسطین و قیصر امینپور شاعر متعهد ایران از جمله شاعران برجستهای هستند که از گونههای مختلف: تکرار حرف، تکرار واژه، و تکرار جمله به منظور انتقال اندیشه و معنای مورد نظر خویش سود میجویند و بهکارکرد زیباییشنا س ی و هنری آن در ایجاد نغمه و آهنگ دلنشین و گیرا نظر دارند؛ همچنین با به کارگیری آگاهانه این عنصر توانسته اند میان واژگان شعر و مضامین مورد نظر خود، ارتباطی پویا و همسو برقرار نموده و بدین وسیله به ارزش ادبی سروده های خویش بیفزایند. مقاله حاضر بر آن است با استفاده از شیوه توصیفی- تحلیلی، به تبیین کارکردهای لفظی و معنایی پدیده تکرار، در برخی سرودههای محمود درویش و قیصر امینپور بپردازد.

محمود درویش، قیصر امین پور، تکرار، معنا، سبک