تاملی دستوری در منظومه شعری رشحه اصفهانی

رشحه ازشاعران باذوق شیعه مذهب قرن 11 هجری بوده است. منظومه او درحدود 3235 بیت است و در قالبهای مثنوی،رباعی،قطعه وغزل است در قالب مثنوی که بیشترین تعداد اشعار اوستداستان عاشقانه نوروز و جمشید بیان می شودکه تحت تاثیر لیلی ومجنون نظامی بوده است ودیگر قالبهای شعری ذکر شده مربوط به اواخر منظومه وجزء تذکره می باشد.مقاله حاضر برآن است که با شرح این منظومه ،براساس تنها دست نوشته باقی مانده که به شماره 10540 در کتابخانه آستان قدس رضوی محفوظ است، بپردازد

کلیدواژه ها:

رشحه ، نوروز - جمشید ، ساقی-عشق-