رقص واژگان در سماع عارفان با تکیه بر صورت و ساختار شرح شطحیات روزبهان بقلی

یکی از نظریههای نقد ادبی که توسط منتقد بزرگ رولان بارت مطرح شده است، متن خواندنی و متن نوشتنی و تمایزبین آن میباشد. متن خواندنی متنی است که معنای خود را به آسانی بر خواننده عرضه میکند و بر سر راه خواندن و فهمآسان آن مانعی وجود ندارد اما در برابر، در متن نوشتنی، خواننده، در حین فرایند خواندن، معنایی را میآفریند و در حقیقت دوباره می نویسد همچنین صورتگرایی و ساختارگرایی آثار عرفانی که کمتر مورد توجه قرار گرفته است دریچهای روشن در جهت اعتلای فهم متن و معناکاوی بهتر این آثار میباشد. از اینرو توجه به ساختار و صورت واژگان در مطالعهی متون عرفانی امری ضروری است.این مقاله بر آن است تا نمونههایی از احوال و اقوال عارفان در شرح شطحیات روزبهان بقلی را بر اساس نظریهی رولان بارت مطرح سازد و رقص واژگان را که حاصل شاعرانگی متن است به تصویر در آورد

کلیدواژه ها:

صورتگرایی ، ساختارگرایی ، شرح شطحیات روزبهان بقلی ، فهم متن