کتایون کتیبه - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه تربیت مدرس تهران
سیده سمیرا متین نژاد - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، ادبیات محض، دانشگاه شیراز

ابوسعیید ابواخییر را با دو وهه ی تارییی و افسع ان ای اش میتوان شناخت. این عارف بنام قرن چهارم، پرورشیافت ی مکتب عرفان خراسعان اسعت و تربیت یافت ی اسعتادان مسع ز زمان خویو و ز عصعر برراانی چون خرقانی، ابو عدداخر حمان س ممی وابواخیداس قصعا.. وی عارفی است منحصرب فرد با ارایو ب مشر. ملامتی و اعتقاد ب شادخواری و ذوق و مستی در عرفان. تفاوت ای بارز وی با سعایر مشعایر در قریقت خویو از وی شعیصعیتی زبانرد و ممتاز سعاخت اسعتب ب اون ای ک در همعمشعا یر ا قریقت، میتراان ب سیاری، ازهم ابواخقاسز قشیری و ابو عددالله باکوی و خواه عددالله انصاری دارد. در تهی یاین مقاخ تلاش شعدهاسعت تا پا از بررسعی ک ی مفهومشعناسعی سع وع ابوسعیید و اشعنایی با اندیشع ای صعوفیان و مدانی تفکرات عرفانی او، با محور قراردادن اصطلاح فقر، ب مقایس ی اندیش ای وی با نویسنداان برهست ی متون عرفانی، مچون قشیری و جویری و ... پرداخت شود و سپا فقر و هایگاه ان در تفکرات این شیصیت نامدار، بررسی اردد

ابوسیید ابواخییر، مفهومشناسی س وع، فقر