مهناز باقری - مدرس مدعو دانشگاه پیام نور مرکز نقده

سیفالدین محمد، عارف و شاعر ایرانی درگذشته میان سالهای 749-750 بیشتر متمایل به غزلسرایی بود وقصیدههای او بیشتر در ستایش خدا و پیامبر و پند و اندرز و بیان حقایق عرفانی و انتقادهای اجتماعی است.دیوان به یادگار مانده از این شاعر شرح نشده است. در این مجموعه کوشش شده است تا صورخیال پانزدهقصیده اول دیوان سیف فرغانی در چهارچوب دانش بیان سنتی ) تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه ( موردبررسی قرار گیرد. تحقیق صورت گرفته بیانگر این است که در این قصاید، در بین تصاویر، صورت تشبیه از بسامد بسیار بالایی برخوردار است که به صورت گسترده و بلیغ دیده میشود. در تشبیهات، مشبههابیشتر امور عقلی هستند. اما مشبهبهها عناصر متعددی را شامل میشوند که در بین آنها، حیوانات، طبیعت، اسامی خاص و مجموعه فلکی بیشترین سهم را دارند. بعد از تشبیه میتوان به استعاره، به ویژه استعاره مصرحه اشاره کرد. اما مجاز و کنایه به صورت پراکنده دیده میشود. روش استفاده شده در پژوهش حاضر روش کتابخانهای به شیوه توصیف و طبقهبندی واستنباط میباشد.

صورخیال، سیف فرغانی، قصاید