بهنام قاسمی - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی
سمیه موسی پور - دانشجوی کارشناس ارشد ادبیات

در قلمرو بزرگ توس نو مشهد، شاعر نامی اخوان ثالث بابدعتی نو و ذوقی سرشار، در ادب فارسی معاصر درخشید و چون غنچهای آتشین، در میان همنوعان، مایه نور و روشنی گردید.آنچه شاعر گرامی اخوان را، در میان شعرای معاصر سرآمد وزبانزد ساخته،ترکیب سبک کهن و شعر نیمایی،عشق و شور نهانی، همراه با وسعت بی نظیر اندیشه ،زبان آوری و کاربرد مضمون های ساده و زیبا در شعر است .این شاعر با تکمیل سجایای رفتاری و انسانی و عملی خویش در ادب و فرهنگ ودر زمانی کوتاه، چنان جلوه ای نموده است که کلام پر گوهر او، چراغ راه هر مجلس و ورد زبان عامه مردم گشته و بهراحتی در صف سخنوران و سخن سرایان نامی ایران ،جای گرفته است .عشق به یار و علاقه به حبیب و مخالفت با چرک و ناپاکی و اجتناب و نفرت از جور و ظلم و امید به آینده ،بهره یابی از خیال ،او را واداشته تا از بلبل و شط و کوچه و غنچهو باغ ،گل و زمستان، در غالب کنایه و استعاره ،مفاهیم و مضامینی بیافریند و در تعقیب شهر سلامت باشد که در عصراو،در آمال و آرزو ها نهفته بود. قالب های شعری او، از عشق و شور جوانی، شروع گردیده و به اشعار سیاسی که لازمه زمان بوده و عشق و دوستی به میهن ختم می شد. در مجموعه شعر او آرامش جان، مهم و اساسی بوده و حرکت و پویایی، درکنار یار را ،غنیمت شمرده و به نکوهش و ذم از بدی ها و زشتیها پرداخته که چون زمستان سرد بر رخسار جامعه لکه ننگ نهاده بود و حتی با باران شسته نمی شد و با این ایده حدیث کوچ را در ذهن ها می پروراند .

سیر ،تحول ،شعر اخوان ،آغاز ،پایان